Dil yalama olmuþ, kapý yalama Ne yok ki olmayan yalama… Dokunsan yapar gürültü sallama Dümen saða sola dönmese olmaz mý? Gerçi okyanus iþte Nereye baksan ayný masmavi dalgalar Asumanda ki maviyse bulutlarla eder kavgalar Ýnsansa medet umar der ya okus pokus Kul olur da dünyalýða yapar gereksiz övgüler…
Dilde bir yokluk almýþ baþýný gidiyor Rastgele haline baksan varlýðý göz kamaþtýrýcý yansýyor “Geçinemiyorum!” “Ýstediðimi alamýyorum!” Þikayette bile sürüyor yalama Kime sadaka vereyim bilemiyorum Yokluðu arýyorum gitsin diye bende ki fýrlama…
Yalamaya çare arayan yok Vücutta mantar gibi yarasý çok Elbise örter ya, görse birisi yaþar þok Koksa da sigara siner, içki siner, gözlerde sönmüþ fener Aç gezer, aslýnda olsa da tok…
En kötüsü ahlaki yalama Haksýzlýk, kul hakký, zalim olmayan yok diyeceðim aðzýmý baðlama Artýk gel yalancýktan aðlama Kýyamet kopsa bu yalama giderilemez… Ne fayda ki mani yazda çal baðlama Eðlenceli geliyor kulaða, herkes oynuyor çalýnana Unuttu hesabý millet Yapan yok saðlama…
Menderes, Zorlu, Polatkan niçin oldular ki idam Ýp neden deðildi ki yalama? Ö gün bu gündür siyasette yalama Devam ediyor demem!
Göçünce öbür dünyaya haklý haksýz herkes birbirine veriyor selam Sonrada hakkýndan veriyor kimse dallama Neyse ki artýk orada kimse bilmiyor var mý yok mu yalama Ýlahi mahkemeden çýkýyor nihai ilam Elleri baðlayan iplerse bu dünyadakinden de saðlam… Kendi düþen aðlamaz Var git ebedi yoluna!
Saffet Kuramaz Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.