DUYDUM Kİ

Duydum ki,
Sevdanýn bu son demini,
Yaþýyorsun hâlâ benimle.
Bu son mektubumu,
Okuyorsun tüm güzelliðiyle.
Sevda dediðin bu deðil mi?
Yar,
Yaþýyorsan þayet sevgini,
Gezip söylersin herkese,
Duyurursun diyar diyar...

Duydum ki,
Ellerini, açmýþsýn semaya.
Dilemiþsin kalbinle,
Bütün dileklerini.
Ve de, tüm yaþanýlan anýlarýný,
Okumuþsun bütün güzelliðiyle,
Hatýralarýný...

Duydum ki,
Kabul görmüþ arzuladýðýn hayat.
Birlikte yürüdüðümüz düþler örülmüþ.
Aþkýn sevgin ve tüm duygularýn,
Yüreðinde görülmüþ.
Benimle yürüdüðün ve arzuladýðýn,
Bu hayatýn içinde yüzün gülmüþ...

Duydum ki,
Sevdanýn bu son deminde,
Yaþýyorsun hala benimle,
Benden önceki hayatýnda,
Yaþadýðýn her ne varsa,
Kaybolmuþ,
Benimle birlikte, yeniden doðmuþsun...

Duydum ki,
Aþkýnda benim, gerçeðinde.
Adýma baþka baþka, sevdalar yazýlmýþ.
Bize ne.
Þimdi ismimi kazýyorsun ya,
Her yere.
Al bir kaðýt, kalemi,
Yaz satýr satýr, ismimi.
Ardýndan altýna çiz güzel resmimi,
Býrak denize, denizlere.
Duyulsun sevdamýz,
Nesilden nesile... ( DeN!Z )

Sosyal Medyada Paylaşın: