Ben bilmem, nefsim bilir,
Ben istemem, nefsim ister.
Madem nefis bana düþmandýr.
Bu beden de benim hizmetkarýmdýr.
Ne dil ile ne el ile ne göz ile ne de bel ile,
Ne gerektir ona kölelelik etmeye.
Nefistir bu, adresi, cismi yoktur elbet,
Fakat hikamet ettiði yeri sual ettinizmiydi nefse,
Cihandan içre cihan olan, akýl tahtýnda hükümdarým der bize.
Sen binimsin, bensiz bir hiçsin diye hükmeder bize.
Ýnsan kuldur,
Kulluk boyun eðmek ile olur.
Neye boyun eðer isek ona kul olmuþuktur.
Beden denilen elbise yoktur.
Bugüne varlýðý, yarýna yokluðu,
Yok olacak olana var demek, aklýn yokluðu
Tüm bu bildiklerimiz ile
Gaflet örtüsünden sýyrýlmaya
Vaha tozundan silkinmeye
Nefse zalimlik ile mukayese etmeye
Zulmü ona, ferahý aslýmýza tattýrmaya
Cennet için kýyama kalkmaya
Elimizde iman pusatý, dilimizde zikir kalkaný
Tarihin en çetin cenk meydanýna
Ýnmeye hazýrýz biiznillah
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.