SIR VERMEYEN DAĞLAR
Dertler depreþince insan dost arar
Dinlesin istenir þöyle bir karar
Daðlar sanki bizi koluyla sarar
…..Sakince dinlerken kendine baðlar
…..Sýrrýný kimseye söylemez daðlar.
En sâdýk dostuna sýrrýn açýnca
Söyleyip de sýkýntýdan kaçýnca
Dostun da etrafa sýrrý saçýnca
…..Her dost sýrrý tutmaz, açýlan aðlar
…..Sýrrýný kimseye söylemez daðlar.
Ýnsan bazen kanar, bir bardak çaya
Sen de bir daða çýk sýrtýný daya
Sessiz dinler seni taþlar ve kaya
…..Sýr saklayan dostun ferahlýk saðlar
…..Sýrrýný kimseye söylemez daðlar.
Son piþmanlýk para etmez denilir
Söz verip sonra da sözden dönülür
Sýr ifþa olunca öfkelenilir
…..Sonra þeytan gelir hemen bukað’lar
…..Sýrrýný kimseye söylemez daðlar.
Yüce daðýn baþý dumanlý olur
Yetiþen aðaçlar zirveyi bulur
Kuþlar ötüþürken bozkurtlar ulur
…..Susayan canlara pýnarlar çaðlar
…..Sýrrýný kimseye söylemez daðlar.
Dað sâkindir hem de heybeti nasýl
Yabani canlarý saklar velhasýl
Gönlü geniþ olmak bu iþte asýl
…..Pýnarýn baþýnda gönlünü eðler
…..Sýrrýný kimseye söylemez daðlar.
Behlül aklet! Tavýr takýn dostuna
Gidip sýrrýn verme sakýn dostuna
O da gider söyler yakýn dostuna
…..Bir kenara yazýn hanýmlar beðler
…..Sýrrýný kimseye söylemez daðlar.
16.09.2021
Âþýk Osman Akçay’la sohbet ederken duyduðum
“Daðlar sýrrýný kimseye söylemez ki” sözü üzerine örgülenmiþtir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.