BİR KALEMİN ÇIĞLIĞI

Kim inkâr edebilir kalemindeki çýðlýðý,
Yorgun düþlerden çýkýp gelen o deli hasretini
Ben kýyamýyorum gözlerinin kýyýsýna düþen
Ayýn duruþuna, yýldýzlarýn raksý devam ederken
Bir nehir kadar yaðmurum ellerinde
Nokta kadar eðilir belki baþýn
Ama kaleminin örtüsünü açamaz hiç kimse
Ben þaþarým ihanetin cüretine
Soysuz tebessümler kuþatýrken gecenin,
O uzun zürafa uykusunu
Uyumak zamaný deðildir hâlbuki
Hýrsýzlar çalarken geleceðini
Diri diri sökülürken özgürlüðün diþleri
Bayraðýndan koparýlýrken ay ve yýldýz
Þehidin kan rengi küser
Ýtlerin ayaklarýnda ezilirken sancaðým
Söyle, ey Kürþad yürekli þair
Ben nasýl aðlamam, gözlerimde kanarken hürriyet

Akdeniz aðlarken Turgut Reissiz dalgalarýna
Cezayir aðlarken Barbarossuz sahillerine
Ben nasýl aðlamam, söyle ey Kürþad yürekli þair.

Gökbörü pençesini sýkmýþ bekliyor
Adýný kirletenlerden hesap sormak için.
Söyle, ey Tiyanþan daðlarýnýn soylu Asenasý
Bu þiire türkü yakýlmaz mý bu yüreðin Almila’sý giderken

Ben yüzleþirken aynalarýnda
Hesaplaþýrken kindar yüzlerle
Bana bakma ey daðlarýmýn eflatun baharý
Ben yalnýzlýða kibrit çaktým
Önce yalnýzlýðýmý sonra þiirlerimi yaktým
Ve susuyorum haykýramadan sevgiliye
Bu þiir miras kalsýn dudaklarýna benden geriye…

10 08 2008

Hüseyin Özbay

Sosyal Medyada Paylaşın: