Ah be güzelim! Seni göremediðimde senden uzak kaldýðýmda, Düþüncelerimde: Gözlerimde gülüþün,ney deyiþin,heyecan dolu hareketlerin, Belli belirsiz bakýþlarýn ve dudaklarýn. Aklýma düþtüðünde: Arzularýn,isteklerin izin verdiði, Tüm yollar,otobüsler tüm araçlar saatler,dakikalar Atýlan her adýmlar... Sana çaðýrýr beni koþ der bana, Koþ! Hadi der bana!
Onun gibi...
Þu ilk sonbahar,hazan mevsimi güz günlerinde, Düþüncelerimde: Aðaçlarýn yapraklarýný döktüðü etrafta, yol kenarlarýnda, Renk renk, renkli yaprak halýlar oluþturduðu, Güneþin bulutlarýn arkasýna saklanýp,insanlarla saklambaç oynadýðý, Göðün karardýðý,suratýný hüzün kapladýðý, Kimi sezdirmeden kimi isyan edercesine aðladýðý, Önümüzde ki; gelecek günler, Aklýma düþünce: Duygularýmda heyecan hareketliliði, Sessizce seyretmek konuþmak isteði, Son baharýn ýlýk ýlýk esen rüzgarlarý,Ay’ýn mum yaktýðý, Yýldýzlarýn sanki son dansýný yaptýðý gece, Yaz boyunca tükenmeyen enerjisi ile sonunda yorgun düþmüþ, Sabaha doðmakta geç kalmýþ yinede yavaþ yavaþ, gökyüzüne týrmanan, Gülüþleriyle sýcaklýðýyla ýsýtan güneþ, Çaðýrýr beni, Koþ der bana! Sahile,kumsala deniz kenarýna. Koþ! Hadi der bana.