Hýzla giden bir trenin, Sarkýk penceresinden Ülkeme bakýyorum.
Her týkýrtýsýnda, Baþka bir tür çalýnýn çýktýðý Yeþille bozun ayrýk olduðu Ülkeme,
Tünellerden geçiyoruz. Kendi karanlýðýmýzdan Aydýnlýða çýkýyoruz derken Baþka bir tünele.
Ne çok tünel var karanlýk Zifiri bazen. Bu memlekette ne kadar çok tünel var. Biri bitip Nefes alýr insaným derken Biri daha gelir. Baþka türden. Uzunlu kýsalý, Örümcekli, daha örümcekli. Hep yeni bir tünel.
Umudum; Her giriþin çýkýþýnda, Bir “çocuk” göreceðim diyedir.
Lokman Ali Yavuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Lokman A. Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.