ne garip þu hayat seviyor sevmiyor zikirlerinde demsiz demlenmeler zincirleniyor umutlar karalardan sýyrýlýp her yaprakla beyaza yürüyor elindeki papatyalar örülecek taçlardan ürküyor uçsuz kýrlarda bir ceylan yavrusu koþturuyor koynunda benim yüreðim sonra yarýya geliyor papatya bir fal olmaktan öte yaþýyor dileðim seviyor sevmiyor... gözlerin günbatýmýna hapsolduðundan beri ve gün batýmý papatyama kopuyor beyazlar sonra bitiyor yapraklar geriye kalan mý iþte bu SaRI YALAN....
Sosyal Medyada Paylaşın:
gülşen eroğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.