Unutuyorum bir, an ona ait olduðunu, Adim adým ona koþtuðunu, Bunun adýna mecburiyet dediðini, Yapacak birþey yok dediðini,
Ne zaman kalbim, sana sýmsýký sarýlmak istese O aklýma geliyor.. Dur diyorum, Ne kaldý ki þunun þurasýnda,
Bu gün yarýn ona ait olacak Tüm varlýðýyla benliðiyle, Yalanda olsa,Aþk naðmeleri fisildiyacak Þimdi olduðu gibi onun kulaðýma,
Hayatýný ona adayacak, Bense hala beni sevdiðinin,avuntusuyla oyalayacaðým kendimi. Yalan diyeceðim,düzmece bir evlilik.. Inandiracaðým kendimi, Taki bir gün,eþinin bebek beklediðini öðrenene dek. Yýkýlacaðým,darmadaðýn olacaðým.
Ve kimseler toparlayamacak birdaha beni...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kalemin Hüznü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.