GECE-2

Dünyaya siyah bir kefen oluyor bastýran gece,
Gýrtlaðýna çöküp nefessiz býrakýyor her ne varsa.
Birden aðýr ezgi fýstýki makam,
Aðza alýnmayacak sözler peþi sýra …
Bu gidiþin sonu hayra alamet deðil.
Bin piþman oluyor akýl,
Baþtan savýyor çareler darda kalaný ...
Deliye dönüyor yürek,
Derdin bini bir para,
Mutluluðun bedeli aðýr …
Demir atýyor bilinmezliklere gönül.
Defterini dürüyor hasretin,
Canýyla ödemek pahasýna.
Cadý kazanýna dönüyor her yan.
Can havliyle sanki can çekiþiyor ümitler.
Kaldýrýmda elini açýp boynunu büküyor bir garip;
Çektiklerimi bir ben bilirim bir de Allah diyor,
Allah rýzasý için sadaka istiyor,
Caddede iðne atsan yere düþmez,
Herkes bakýyor ama görmüyor,
Kimsenin kýlý kýpýrdamýyor.
Hali baðrýmý deliyor,
Bir beþlik tutuþturup basýp gidiyorum,
Baþýmýn çaresine bakýp,
Kendi yaðýmla kavruluyorum.
Ne Mecnun Leyla’sýna kavuþuyor,
Ne de Þirin Ferhat’ýna.
Bu mesele beni aþýyor,
Sanki kýran giriyor dünyaya;
Hastalýklar, savaþlar, yangýnlar,
Depremler, seller,açlýklar, acýlar,
Kýyamet mi yaklaþýyor ne?
Keþkesiz, yalansýz becerebilsek dürüstçe yaþamayý ...
Hak etmiyor mu acaba insan, insan olmayý?

Orhan ÞENTÜRK

Sosyal Medyada Paylaşın: