İSTANBUL

Kalabalýðýyla korkutan,
Ümitlerimi yeþerten koca þehir,
Biliyorum, sende eskisi gibi deðilsin.
Taþýn topraðýn altýn deðil,
Kim bilir kaç insan kapýldý.
Kollarýna koþtu senin,
Gelinlik çaðýnda kaç kýzýn,
Artist olma hayallerini tükettin,
Onca insaný nasýl barýndýrdýn?
Bu kadar geniþ mi yüreðin?
Kaç çocuk yatar gönlündeki,
Issýz sokaklarýn köþesinde,
Senin güzelliðini görüp,
Aþýk olmayan var mý yeryüzünde,
Kaç kiþinin rüyasýný süsledin?
Þehvetli bir kadýnýn hayalinde,
Yahut beyaz atlý prens gibi,
Sana sevdalanan kaç þair,
Yaza yaza bitiremedi seni,
Diyorum ki, tükendi çarelerim,
Gelmedi bu þehirdeyken sevgili,
Belki gül sinende bir yerde,
Bulurum diye düþsem yollara,
Yanýma alacak pek bir þeyim yok,
Bir kalem, bir sigara, bir de hýrka,
Bulur muyum o ahu dilberi?
Yoksa aþkla yandýðým onca sene,
Silinir mi hafýzamdan, görünce seni,
Hayallerim can bulur mu sende,
Sarar mýsýn kanayan yaralarýmý,
Gerçeðe dönüþtürür müsün düþlerimi?
Yüreðinde bana da yer var mý?
Söyle Ýstanbul, söyle bana gerçeði,
Susma, kalmadý mecalim artýk,
Konuþ korkularýmýn yüce þehri...

BAKÝ EVKARALI
Sosyal Medyada Paylaşın: