ey insan yavrusu büyümeye gör doðdukça tenine gün, yaladýkça terini, gölgeni güneþ tuttukça med-cezirinin cemresinde yosun sakýn ola ki belleme solungacýnda yeþili cennet
sek mi sek körpecik bir nefesken, nedensiz bir hevesken cennettir herkese inan nef’s gün gelir büyümek olur küçülmek ve sen unutursun adýný mayalanamayan dizelerde
döl tutasý, tutunasý gelmeyen þiirlerde unutursun kývamýný, kýyamýný iki ayaða bir pabuç, kýdemsiz telaþa, yivsiz, kalibresiz bir aþka sýðmaz ayrýlýk asla ve hecesiz uyan(ama)mak olur topraða ölüm, ölmeye gör… . . . avcý kýlýðýnda, zombi kývamýnda birer avýz aslýnda bu çürümüþ dünyada....
. . . //
ilhanaþýcýeylülikibinyirmibir
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.