Güzel insan, büyük âlim; Ýbn-i Mirza’nýn, nâm-ý diðer; Bedîüzzaman’ýn hakikatli bir rüyasýndan…
Dünyanýn hâdisatý muztarip kýlmýþ idi Karanlýðýn içinde arýyordu O bir nur Manen bir rüya olan yakaza da görmedi Sadýk bir rüya ile buluverdi bir huzur
Bir dâvet çýka geldi muhteþem bir meclisten Bir Cuma gecesinde girdi nevm âlemine Sorular yönelttiler kurtulmak için sisten Derman aranýyordu müminler elemine
Aldý onlardan soru verdi onlara cevap “Sorun cevap vereyim” diyen, gül eda ile Hakikati söyledi, daðýldý ufukta hâb Bu asrý kucaklayan ipeksi nida ile
Müslüman ordularý maðlup olmuþtu, neden? Galip gelinseydi ki; ne olurdu sonucu Geçmiþe, geleceðe bir ýþýk tuttu birden Bir ucu musibet ya zaferdi diðer ucu
O musibet ki elbet tâcil etti birliði Kardeþliði çaðýrýp yenilmeliydi düþman Harikalar asrýydý; bulmalýydýk dirliði Bir diriliþ olur ki; olunmaz bundan piþman
Meclis ki açmasýný istedi girizgâhý O da selis üslupla izah etti onlara Göründü kýyâmetin belki de ilk sabahý Cumhurun yanlýþlarý yürü dedi hanlara
Düþmanýn elinde ki istibdat akýþýna Kapýlma ihtimali büyüktü iþin sonu O da zýt idi elbet Ýslam’ýn bakýþýna O günler ve bugünler budur önemli konu
Medeniyet; insanlýk, demektir ki her zaman Ýnsanlýk, insanlýðýn peþinde çok yoruldu Dünyanýn her yanýný kaplamýþ bir kör duman Hamdolsun bugünlerde sular akýp duruldu
Kör dumanýn içinde insanlýk çok periþan Kuvvete dayananlar saldýrý içindeler Az menfaat uðruna zahmet ki olur mu þan? Hayat düsturu cidal; hep kavga göçündeler
Irkçýlýk baðlayýcý olur mu toplumlarý Olamadý, olamaz gözünü aç ey kardeþ! Yutturma ne de kendin yutmayasýn kumlarý Doðmalýdýr herkesin üstüne sonsuz güneþ
Þu batý insanlýðý sâde dünya peþinde Kim kalmýþ ki dünyada bizler durup kalalým Ýnsanlýðý yok etmek var onun güreþinde Kelbiyete, gel son ver; melekliðe dalalým
Meleklik nasýl olur gel doðruca bakalým Bir medeniyet ki; insanlýða yakýþan Ondadýr tüm güzellik gel o yöne akalým Ondadýr tüm güzellik, ondadýr gülce bir þan
Hazýr medeniyetin açýlýmýnda çâre Bekleme þu dâvete katýl ki kurtulasýn Müsbet esaslarý var; her biri bir mehpâre Ýnsana yakýþaný; insanlýðýdýr hasýn
Dayanaðý haktýr ki; iþi adalet, denklik Hedefinde fazilet; muhabbeti getirir Din, vatan ve sýnýf ki bunlar çantada keklik Onlarýn þakýmasý tüm kavgayý bitirir
Hayatta düsturu ki; kavga deðil, teâvün O da birliði saðlar kopmayan bir bað ile Heva yerine hüda; ruhen yükseliþ ve ün Ayrýlýk olmaz onda; birdir ova, dað ile
Meclis kalktý ayaða alkýþladý bu sözü Dediler istikbalde bu seda yükselecek Ümitvar olunuz ki; hakka çevirin özü Olacak inkýlapla tüm insanlýk gülecek
Musibet; cinayetin neticesi sonucu Gelecek mükâfatýn bir mukaddemesidir Umumu musibetin nere dayanýr ucu Hazýrda kazancýmýz, mükâfatýmýz nedir?
Namaz, oruç ve zekât da ihmalimiz oldu ki Rabbimiz tam beþ sene koþturdu cephelerde Tutulmayan oruçlar hep hesaba doldu ki Keffareten tutturdu oruçlarý her yerde
Ceza amel cinsinden olurmuþ, açýk kural Kýrkta bir istenendi her yýl istenen zekât Cimrilik edince biz kýrýldý en güzel dal Böylece kopuverdi saðlamca duran gür hat
Günahkâr bir milletten beþte bir nispetinde Dört milyonu çýkardý yüksek bir dereceye Gazilik, þehadetlik kaldý da sepetinde Ancak bu yakýþýrdý hatalý bir geceye
Âmirler hata ile atmýþsa felâkete? Yetmez ki mükâfata; âmirin hasenatý Gayb hazinesi ki gark edecek nimete Rabbimizin konuþur eþsiz olan sanatý
O muhteþem meclis ki; istihsan etti sözü Uyandý, uyandýrdý uyuyan bir milleti O gece böyle geçti iþin kýsaca özü Rabbim almasýn bizden þu ebedi nimeti
CEYHUNÝ dua eder; geçmiþ tüm erenlere Rabbimiz cem eyleye cennetinde bizleri Tarih ibrettir elbet gözleri görenlere Gel takip et bu izi silinmesin izleri
02.09.2021 CEYHUNÝ (Mustafa AVCU)
Sosyal Medyada Paylaşın:
ceyhuni Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.