DEDİLER

Dünya bahçesinde gonca gül idim.
Dikenin var diye sitem ettiler.
Aðaç oldum, meyve verdim özümden.
Çekip çekip dallarýmý kýrdýlar.

Sýcaklarda gelip gölgemde durdu.
Çok güzel burasý deyip uyudu.
Uyanýnca önce gövdeme vurdu.
Ýyi yanar diye gelip kestiler.

Sabahýn köründe kýrlara çýkýp.
En güzel çiçeðin özünü bulup.
Bal yaptým çiçekten çiceðe koþup.
Elde tütsü gelip talan ettiler.

Bülbül oldum, aþýk oldum güzele,
Konmak ister iken güzel güllere.
Çok söyledim diye düþtüm dillere.
Alýp beni kafeslere koydular.

Kalbime sus dedim, dilim susmuyor.
Ýki günüm geçti son gün geçmiyor.
Þu insanda kavga döðüþ bitmiyor.
Ýnsanýn insana zülmü dediler.

Sosyal Medyada Paylaşın: