Letafet ister gönül

Ayaðýna turab çehrene ziya
Kurban olayým ben bu güzel yüze
Gönlüm daim sende edemem riya
Deseydin bir kere bu nazlý kýza

Beyhude ömrümün güftesi sensin
Ruhumun ilacý bestesi sensin
Gülistanýmýn gül destesi sensin
Diye letafetle baksaydýn göze

Tatlý bir terennüm ister ervahým
Atmaya hazýrdý solda cenahým
latif sözler duymak belki felahým
Dilþah olurdum ki muhtacým söze

Sevda ateþiyle yanan közlerle
Biçare sineme düçar gözlerle
Tebessüm ederek güzel sözlerle
Çelseydin aklýmý çýkardýk düze

Herkesin gönlünü biraz eylerken
Tatlý sözü bile acý söylerken
Nasýl cem olunur ahval böyleyken
Sýmsýcak hanemi döndürdün kuza

Gahi suçlayarak gahi geçerek
Seyrime arýzi bakýþ saçarak
Kalbimi virane edip kaçarak
Lisaný halimi kestirdin buza

Dilek’ce

Efkârý dem oldu gönül dalýmda
Aleme günaydýn çýkmaz falýmda
Azýklar tükendi kýrýk kolumda
Kýþlardan kurtulsak çýkardýk yaza.

Ahmet kara Kardeþten

Turab=toprak
Ziya=ýþýk
Terennüm = güzel ve alçak sesle mýrýldanma
Ervah=ruh
Cenah =sað ya da sol iki yandan biri
Felah=kurtuluþ iyileþme
Dilþah =sevgili
Düçar =düþkünlük
Sosyal Medyada Paylaşın: