ESKİDEN YENİYE

ESKÝDEN YENÝYE..
Eskiden Babalarýn eli nasýr,
Analarýn ki hamur, evlerimizse çamur..
Üstleri kirli, yüzleri nurlu idi.
Bedenleri yorgun ama baþlarý dikti.
Çünkü her þeyde alýn teri vardý.

Yerken besmele çeker,
Yere düþerse öperdik.
Tencerede piþirir kapaðýnda yerdik.
Doyunca hep "Elhamdürillah" derdik.
Çünkü verene biz þükrederdik.

Erken kalkar kendimiz eker
Dibine su dökerdik.
Tarlada çalýþýr ter dökerdik.
Komþuya yardým ederdik.
Çünkü birbirimizi severdik.

Zaman deðiþti....
Ýnsanlar deðiþti.
Birbirimize rakip olduk,
Birbirimizle boðuþurken soyulduk.
Ne olduðunu anlamadan kovulduk.

Amele iþçi, iþveren patron oldu.
Ýþçinin cebinden alanlarýn cebi doldu.
Hak arayanlar ne olduysa kayboldu.
Kim kimin kapýsýna kul oldu
Olanlar iþte böyle oldu.

Söyler Þenol bildiðini söyler.
Mevlam eylerse güzel eyler,
Hadi gelelim kendimize beyler.
Düþman uyumaz pusu bekler.
Aslaný kediye boðdurmayalým
Sosyal Medyada Paylaşın: