Gittim! Ve Her şey Biter Sandım

Adý Burçin idi
Soyadý Kaplan
Lise yýllarýmýn en güzel kýzýydý
Sarý saçlarý, mavi gözleri eritirdi beni; içten içe..
Okula erken gitmemin nedeni de oydu
O zamanlar yaþama sebebim de

Ankara’nýn soðuk ve simit kokan caddelerinden
Ýzmir’in rengarenk dünyasýna yeni adým atmýþtým
Her sene okul deðiþtirmekten
Ne sosyal bir hayatým vardý, ne de kankam
Daha kaynaþamamýþken oturduðum sýraya
Baþka bir okul, baþka bir sýra, çýkýyordu karþýma

O zamanlar fantezim vardý
Deðiþtirdiðim okullarýn resmini çeker
Oturduðum sýralarýn demirbaþý numarasýný kayýt ederdim
DMO 12376 numaralý sýrada ben
DMO 12374 numaralý sýrada o otururdu
Sabahlarý o kadar güzel olurdu ki
Bakmamak elde deðildi
Her ne kadar kýskansam da onu
Bakana da kýzamazdým

Ben ona aþýktým
Ama hiç söyleyemedim
Söylememeliydim de
Dünyalar güzeli bir kýzýn
Kirpi saçlý birine bakmasý beklenemezdi
Hem baksa bile
Ben kalýcý deðildim ki
Nasýlsa altý ay sonra baþka bir sýrada oturuyor
Baþka bir kýzýn yörüngesine giriyor olacaktým

Sekiz ay sürer sanmýþtým sevgim
Nereden bile bilirdim ömür boyu süreceðini
Raký masasýnda adýný çýðýracaðýmý
Geceleri onlu rüyalara dalacaðýmý..

Aradan altý sene geçti
Bilemezdim bir gün pat diye karþýma çýkacaðýný

Ýstiklal de elimde sigara yürüyorum
Ýnsanlarýn sýfatlarýna bile bakmak gelmiyor o gün içimden


Hala o kadar güzel ki
Bende deðiþen çok þey olsa da
O hep ayný
Sarý saçlarý yine ayný dalgalý
Rüzgarlar deðiþse de seneler içinde
Yine ayný yöne düþüyor saçlarý
Mavi gözleri ayný yine
Baktýkça görebiliyorum okyanus seslerini
Biraz kilo almýþ
Ama yakýþmýþ ona

Sevgilisiydi galiba yanýndaki
Elleri kelepçelenmiþ
Alaycý bir gülümseme yüzlerinde

Gitmeli miyim? Dedim
Gitmeli ve ona merhaba demeli miyim?
Hatýrlardý belki
Ya da unuttuðunu belli ederdi beni çatlatýrcasýna

Tanýyan o oldu
Eller ayrýldý
Alayca gülümsemenin yerini
Yýllarýn biriktirdiði
Sinirli ve üzgün bakýþlar aldý
Ne diye gittin dercesine
Gördüðüne sevinmemiþti ,belliydi

Adým mýh gibi aklýndaydý
Kadirim Serhatým derdi
Ve yine ayný söyledi
Ayný ton, ayný özlemle

Bir yerlerde bir þeyler içtik
Amacýmýz yaralarýmýzý, hala sevdiðimizi göstermekti
Ve öyle de oldu, gerisi hikayeydi

Neler yapýyorsun dedi
Onu býrakýp gitmeme öfkeli
Deðiþen bir þey yok dedim
Sadece, göçebelikten yerleþik hayata geçtim
Onun neler yaptýðýný bilmek istemedim
Korktum, yada kýskandým, kýskanacaktým belki de
O yüzden sormadým da..

Ayrýlýk vakti yaklaþtýðýnda
Ben seni unutmadým biliyor musun? Dedi
Seni unutmak için her þeyi denedim
Ama olmadý
Bir tarafýmý sende býraktým galiba
Ve o parçam sýzlamayý kesmedi
Bir gün bende býraktýðýn parçayý tamamlarsýn diye bekledim
Ve o ümitle yaþadým
Ama bugün karþýma çýkmamalýymýþsýn
Tutunduðum ümidim boþaymýþ
Belli ki senin için ben bitmiþim
Ama benim için sen bitmedin
Yaþlý gözlerle baktýðým penceremde
Sen hiç olmayacaksýn
Artýk eminim!
Bende ki parçan hiç tamamlanmayacak
Ve þimdi gitmeni istiyorum
Bende ki parçaný al ve git

Öylece gittim..
Gitmeli miydim?
Gitmeli ve unutmalý mýydým?
Yoksa dönüp, bende seni seviyorum
Ve sensiz geçecek günleri istemiyorum artýk
Demeli miydim?

Gittim.. Ve her þeyi bitirdiðimi zannettim
Belki en kýsa yoldu
Belki en doðrusu..

Þimdi neler yapýyor bilmiyorum
Belki bir pencerede yine gözü yaþlýdýr
Belki sevgilisinin koynunda, zevk çýðlýklarý patlatýyordur
Belki bir yerler de hala unutmak için direniyordur..

Adý Burçin idi
Soyadý Kaplan
Lise yýllarýmýn en güzel kýzýydý
Sarý saçlarý, mavi gözleri
Eritirdi beni içten içe..








(bazen unutmak en iyi yoldur ya da unuttuðunu zannetmek)



Sosyal Medyada Paylaşın: