Þöyle kocaman söyleyemedik sevgimizi. Geceyi yýrtan þarkýmýz olmadý bizim. Ama hiç kýrýlmadý ellerimizde. Bir dal menekþenin boynu. Yaseminlerde solmadý ellerimizde... Kuþlarýn kanadýna yazýyorduk sevdamýzý. Gözlerimiz gözlerimizde eriyordu bakýþýrken. Sadece biz vardýk ikimiz. Ne yýldýzlardan medet umardýk. Ne de ay ýþýðýndan. Bir þiirler vardý bizi avutan, bir de þarkýlar bizi ýsýtan.... Gel, dolunay’ý anlat bana. Niyet tuttuðumuz yýldýzlarý. Lacivert bir gece olsun avuçlarýmýzda. Serin sabah vakitleri. Yine içimizde o heyecan. Yüreklerimizde ayný umut. Baþýn dizimde. Þarkýlar söyleyelim aþktan yana. Ýçinde ayrýlýk geçmeyen þiirler yazalým. Gel ey sevgili yeniden baþlayalým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çetin altungüneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.