umut yok

umut yok



denize ulaþmaya korkan martý misali
usandým kýrgýn bulutlarýna sýðýnmaktan
ve ben...
gün doðarken kanatlarýmýn ucuna inatla
hüzün bulutlarýnda aðýrlardým kendimi
kuzey rüzgarlarýnda umutlarým savruldukça


ki sen..
hayali imkansýz düþler ülkesisin benim için
ve ben yýlgýn yokuþlarýn yorgun yolcusu
ne kadar susasamda sana aþkýna
yok oldum kalbimim çýkmazlarýnda


oysa ki ne düþler kurardýk yarýnlara
umutlar ekerdik her sabahýn koynuna
bir sen olacaktýn bir de ben
her güneþ umutla doðacaktý bahtýmýza


ama olmadý
belki de olamadý buydu bahtýmýza yazýlan
hazan dolu bir son bahardý kýblemize çýkan
ve sonra savrulduk sam yellerin de
med cezirlere düþtük farkýna varamadan


ve gel görki þimdi ne haldeyim
kaybolmuþum ýslak kaldýrýmlarýn sokaklarýn da
penceremde ki güllerim solmuþ bir bir
hazan uðramiþ yarýnlarým
ki umut yok

aþka zaman kalmadý hayatýmda
Sosyal Medyada Paylaşın: