ZULMÜN PENÇESİ
Kapkara taþtandýr Afyon kalesi,
Çýktým tepesine baktým âleme…
Kokmuyor Kâhta’mýn gülü lalesi,
Özlem ateþ oldu saldý eleme…
Hüzün baþ konuktur yeni adreste,
Kulaðým sýladan gelecek seste,
Bülbül bile aðlar altýn kafeste,
Gözyaþým akýyor kâðýt kaleme…
Yürekte ateþ var baþýmda duman,
Çöktü aðýr hava geçmiyor zaman,
Zulmün pençesinde can Adýyaman,
On iki eylül kan yas el âleme,
Düþümde her gece Nemrut Cendere,
Acýlý pederim çökmüþ mindere,
Vahþetin elinde kanlýdýr dere,
Dertler kat kat olmuþ benzer keleme…
Cantekin der; Kâhta’m bir garip kuþum,
Gurbet ellerinde bitmez yokuþum,
Zorbalar baþýmda kanlý baykuþum,
Tuz biber ektiler her gün çileme…
1980
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.