Sen yokken Kaç kez güneþin doðuþunu seyrettim. Kaç kez batmasini. Kaç kez yaðmura Fýrtýnaya yakalandý duygularým. Kaç kez rüyama girdin uykularým bölündü. Seni düþünmekten Dönüp durdum yataðýmda Sabaha kadar Sen bunlarý bilmiyorsun.
Evlerin ýþýðý söndüðü Herkesin uykuya çekildiði saatlerde, Ben ,kaç kez Dalgýn Yorgun adýmlarla Bir ileri bir geri Serseri mayýn gibi Baþý boþ Öylece ,dolaþtým Sana çýkmayan sokaklarda.
Bir daha düþünmeyeceðim Aklýmdan sileceðim Umutla, beklemiyeceðim diye Söz vermiþtim oysa, Sözümü tutamadým Kendime kýzdým Allah kahretsin
Bilmiyorsun.? Kaç kez piþmanlýklar yaþadým , Beklerken. . Sen bunlarý bilmiyorsun Bilemezsin!
Bu kadarmýþ. ! Sonrasý yok.! Dönüþü yok.! Giden geri dönmezmiþ Çok geç anladým
Umutlarým tükendi , Ölüden farkým yok . Sanma ki yaþýyorum.
Öldüðünde deðil. Umutlar tükendiðinde yok olurmuþ insan.!
Selma Meriç
Sosyal Medyada Paylaşın:
karadeniz sevdalısı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.