Ey dostlar! Ey arkadaþlar! Ey kardeþler, Ýnsanlar canýn nerede? Nerede diye sorsam canlar sorsam sizlere? Bence,ben de dahil, Büyük usta ,üstat Neyzen Tevfik þiirleri, Ey Tanrým benim canýmý almadan önce, hortumu mu öldürme; Þiirinde ki sözleri yazdýklarý gelir düþüncelere. Koparýn kesin fýrlatýp atýn onu bir yerlere, Bakýn görün her þey anlamsýzlaþýr,anlamýný yitirir hiç bir þey kalmaz geride. Aslýnda çok kolay çok basit yine hayvani duygularým kabardý diye bilmede, Evet, her þey saklý o içimizde ki gizde. Oysa: Para desen, can derim, Can desen aþk derim, Aþk desen sevmek sevilmek seviþmek derim. Seviþmek desen, Bulutlara da gökyüzünde yükselmek yüzmek, Gündüzün boþluðunda,ses olmak; gecenin sesiz karanlýðýnda çýnlamak, Denizlerde nehirlerde ýrmaklarda akmak, Daðlarda bayýrlarda çayýrlarda gezmek, Taþlarda kayalarda toprakta sürünmek yürümek, Fýrtýnalarda rüzgarlarda yelde meltemde tende sürtünmek, Ormanda aðaçlarda dallarda yapraklar arasýnda süzülmek, Ay’ý Güneþi yýldýzlarý dünyayý tabiatý bilmek, Tabiatý bilmek desen,kendini bilmek derim, Kendini bilmek desen Tabiatla seviþmek,dünya ile kendi kendinle seviþmek derim.