Aslýnda ben çocukluðumda býraktým gelecek hayellerimi, Kimi görsem tebessümle gülen bir çocuktum.
Masumlugumu,gülüslerimi aldýlar elimden Bedenim acýmazdý o tüm acýlardan geçerken, Oluk oluk ruhum kanardý. Kin tohumlarý yeþerirdi o körpecik yüreðimde.
Neden derdim,neden ? Ben küçücüðüm daha, Nasýl kaldýrabilirim bunca gönlüme Bedenime aðýr gelen yükü,
Bilemezdim çocukluðu’mun Geleceðimi inþa ettiðini. Karþý gelmek bir yana, Razý oldum boyun büktüm Her acýya.. O küçücük yüreðimi Teslim ettim Mevlama,
Sýmsýký sarýldým ona, Çünkü onun sevgisin’den baþka Dayanýlacak yoktu, O çekip aldý beni bu çýkýlmaz sonu gelmez kör kuyudan.
Þükrediyorum þimdilerde, Ya Senin Sevgin olmasaydý. Ben ne yapardým, Sokalardan harabe bir sekilde bulurlardi beni.
Eminim buna,kin duygusu o kadar yaktýki kalbimi sokalarda Kendime verdiðim her acý Intikam atesi olurdu.
Tuttun elimden YARABBÝ Þükürler olsun, Beni bana býrakmadýn...
29.08.2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kalemin Hüznü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.