BİR ZAMANLAR

Ýnsan öldüðünde yalan dünyada...
Boþa yaþamýþým der bir zamanlar.
Ömür bitmez deyip ben o rüyada...
Sanýyordum vakit er bir zamanlar.

Gün olur ki dostum gül benzin solar !
Elin piþmanlýktan saçýný yolar !
Aðzýna, burnuna toprak, taþ dolar...
Kaybolur gözünde fer bir zamanlar.

Ecel sebep olur tende morluða !
Niye düþtün söyle denir horluða !
Sen imtihandasýn biraz zorluða...
Sabreyleyip göðüs ger bir zamanlar.

Kaçýnýlmaz buhran ömrünü bürür !
Demir alýr gemi nereye yürür ?
Dökülür etlerin kemiðin çürür...
Doðrulamaz yerden ser bir zamanlar.

Güvendiðin daðlar boran ve sis der !
Ýnkâr ALLAH’ý bu nasýl his der !
Sekaratül mevtte imanýn ister...
iblis denilen þo þer bir zamanlar.

Fark etmez meleðe yan veya üþü !
Bitirmek üzere kalkarsýn düþü !
Gitme vakti gelir yoktur dönüþü...
Boþanýr alnýndan ter bir zamanlar.

Kalýcý zevaller gelmeden cana...
Dinle bu þairi kulak ver bana.
Yýðma malý, mülkü gar, garibana...
Fýrsat elde iken ver bir zamanlar.

Cumali kavuþmak ne hoþ o yar’e...
Son bulur gam, keder iyleþir yare.
Yarýn tüm servetin bir metre kare...
O da nasip ise yer bir zamanlar.

Sosyal Medyada Paylaşın: