EY GÜNEŞ

EY GÜNEÞ

Burada yaðmur kokusundan sonra
Kara gecenin arkasýndan bir güneþ doðdu
Dudaklarýnda tebessüm…
Aydýnlattý gülüþü karanlýk dünyayý
Altýn oklar fýrlattý karanlýklara.
Kaçtý karanlýklar maðara kovuklarýna
Esvabýný toplayarak.
Onunla birlikte gitti
Cinler,þeytanlar; korkular,periler,devler…
Korkusuzca açtý aydýnlýða
Kapýlarýný,pencerelerini evler…

Uzadý en uzaklara altýn teller,
Uzadýkça dokundu mahzun gönüllere
Gül kokulu eller.
Serinledi çölde kavrulan kum
Doðunca güneþ.
Gün yüzüne çýktý gerçekler
Bir adým atacak yer yoktu kara gecede
Her yerde sayýsýz uçurum…
Aydýnlýðýnda hareketlendi karýncalar,
Güvenle açtý gözlerini çiçekler,
Ezilmekten kurtuldu böcekler…
Fakat;
Habersizdi aydýnlýðýndan yarasalar.
Görebilirler mi güneþi
Bin yýl arasalar?

Gün doðmadan önce
Çürük elma fiyatýna tezgâhlara dizilmiþ
Rengârenk yüzler…
Simsiyah yaðýyordu zifiri karanlýkta kar.
Güneþi arýyordu buz tutmuþ gözler,
Diri diri yutuyordu körpe fidanlarý toprak
Dalýna yabancýydý yaprak…

Gün doðmadan önce
Gecenin karanlýðýna gizlenmiþ
Daha neler neler vardý:
Taciz,tecavüz,zülüm,iþkence
Ve daha nice iðrençlikler…
Çöldeki kumlar kadardý.

Ey güneþ!
Sen doðmadan önce
Boðulurdu karanlýkta âminler
Korkusuz dolaþýrdý damarlarda
Periler,þeytanlar,cinler…
Konmazdý pencerelere güvercinler.

Ey güneþ !
Doðunca sen
Zulmetmetmiyor kardeþe kardeþ,
Kýrmýyor dallarý deli rüzgâr.
Göçmen kuþlar gibi
Uçup gitmiyor
Kýþýn göðsünde bile oluyor bahar.

Ey güneþ,
Batma,
Batma ki,
Düþmesin insanlar yeniden
Karanlýðýn boþluðuna!
Uzun dilli deli rüzgârlar,
Dövmesin yeniden gariplerin baðrýný.
Geçmesin bodur aðaçlarýn gölgesi
Kendi boyunu.
Yuva kurmasýn karanlýk,gariplerin yüreðine.

Ey güneþ!
Sen hayat kaynaðý
Sen sýcacýk bir nûr,
Sen bolluk,
Sen bereket,
Sen rahmet,
Sayende yaðar
Ruhumuzu kirlerinden arýndýran yaðmur.

Ey rahmet güneþi!
Aydýnlýðýnda
Kalbine konarým.
Sakýn batma,
Yoksa donarým!

Sosyal Medyada Paylaşın: