ÇOCUK OLAYIM YİNE
Her gün küçük bir çocuk gibi açtým gözlerimi hayata,
Heyecan, mutluluk ve coþkuyla.
Böyle diyorum da;
Çocuk ne anlar heyecandan, mutluluktan, coþkudan,
Onun bildiði tek þey oynamak,
Yani yaþamak...
Aklýnda hiçbir düþüncesi, yüreðine hiçbir üzüntüsü olmadan,
Yaþar çocuk.
Koþar, zýplar, tutar, çeker, ýsýrýr, iter...
Yapar da yapar çocuk.
Annesinin canýna taakk edene kadar.
Ahh caným annem, sen bana uslu ol derken,
Yaþama demiþsin farkýnda olmadan ya.
Yaþama, çekil bir kenara
Ýzle olup biteni, karýþma.
Öyle alýþmýþým ki bir süre sonra kenarda oturmaya,
Yaþamamaya.
Kendimi yaþatmak için roller vermiþim hayatýma giren insanlara,
Ben, þu olursa mutlu olurum,
Böyle olursa kahrolurum diye.
Kimse kimsenin rolünü üstlenmiyor anne
Herkes kendi hayatýný yaþamanýn derdinde.
Farkýndaysan sen bile...
Hani sen,
Ben daha, þimdiye göre küçücükken
Biraz dinlenebilmek için bana anne olmayý öðretmiþtin ya
Çok büyük geldi o rol bana,
Uzun süre ezberleyemedim.
Taþýyamadým,
Küçücüktü bedenim.
Elbette büyüyünce oldu, üzerimdeki o emanet hýrkayý tastamam doldurdum
Ýþte o zaman ben, doðurmadan anne olmuþtum...
Asi bir gençlik hevesi kaldý içimde,
Aðaçlara týrmanan yaramaz çocuk.
Bir adama eþ olabilmek bile yeterdi aslýnda.
Da.
Annelik etmekten ona da fýrsatým kalmadý.
Anne, þimdi izin ver en baþtan baþlayayým bu hikâyeye,
Çocuk olayým yine.
Sadece kendimi düþüneyim,
Oyuncaklarýmýn peþine düþeyim.
Nolur býrak, benimde etrafýmda dönsün dünya.
Söz veriyorum seni çok üzmeyeceðim,
En kýsa zamanda büyüyeceðim.
Gençliðim için telaþa kapýlma,
Üç okul, iki sýnav arasýnda geçecek nasýlsa.
Ben okul çýkýþlarýna sýðdýracaðým hayallerimi,
Öðle molasýna, uçuþan heveslerimi.
Yýrtýk kotla da gelmeyeceðim eve söz.
Zamanýnda çalýþacaðým derslerimi.
Sana bir müjde vereyim mi anne?
Artýk ben anne olmaktan vazgeçtim.
En çok kadýn olana kadar büyümek istiyorum,
Sonrasý malum...
Naciye Ürün
25.08.2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.