bir sözün olmalý, bir sözüm olmalý, bir ilacý olmalý bunun bir sonu olmalý, yaþam gibi; yaþanan her acýnýn dönmeli mevsim kýþ gibi, yaz gibi; hazandan bahara bir bilen olmalý, en güzel gülü bile neden soldurur hüzün
kirpiklerin maskarasýndan ince bir yol yüzünün kývrýmlarýnda sonbaharda kuruyan meþe yapraklarý gibi alev alev kýzarýr gözlerinde gündüzün siyahýnda damýtýlmamýþ bir isyan dudaklarýnda yüreðindeki korla demlenirken acý; avuçlarýna damlar hüzün
metaneti kendinden bilmek, züðürt tesellisinden baþka ne Ýçinde küllenen ateþ, düþtüðü baþka bir yürekte ne eder bilirsin iþte dilin sürçer, buðulu bir bulut geçer önünden kýlýn kýpýrdasa bir an; tutamazsýn, gözlerinden hüzün düþer
elasýna vurgun, kalpten sürgün dünyada tutuklu kalmýþtýr özün vahþi bir devrimin ardýndan, kalmamýþtýr söylenecek tek hece sözün uzun uzadýya dalar gider boþluða ferini kaybeden gözün nikotin sarýsý soluk bir resim gibi anýlarýna doluþur hüzün
öylesine sessiz, öylesine telaþlý katar katar vagon geçer düþüncelerinden bir ceviz kabuðunu dolduracak cevap bulamazsýn içinden kampanalar çýldýrýr, duman dumana karýþýr; ne tren kalýr, ne gar yine yalnýzdýr hüzün yolcusu, son istasyon ve uzayýp giden raylar
kalbin sýkýþýr, yýllarýn yorgunluðu çöker ruhuna, omuzlarýn düþer Ýçin üþür kendine sýðamazsýn ne yapsan, iþte o an býrak düþünme bütün sorular cevapsýz kalsýn, biten her ne ise bittiði yerde kalsýn geçer nasýlsa; bir sözüm var, bir sözün olmalý unutma! önce kendin için varsýn ve aldýrma, gülsün yüzün, sarsa da bütün gölgeleri hüzün
01 Þubat 2011
Abdurrahman Güleç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman GÜLEÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.