Karaya dönüþen gündüzün sisli gölgesinde umutlarým,
Perçinlenmiþ adeta.
Sensizliðin koylarýna saklanmýþ küçücük öpüþlerim.
Masumluðunda yokolmak istercesine...
Hayallerimde zincir kümesi
Ellerimde kelepçe ümitlerim.
Avaz avaz baðýrmak ister dürtülerim koynunda.
Suskun kalan kelimeler.
Sessiz duran sözcükler gibi.
Mutsuzluðum þafaðýnda güneþe veda eder.
Çoktan,
Seviþmelerin bayraðýný çekmiþtim oysa...
.
.
.
Ben seninleyken,
Boynuma dolanan esaret ipi deðildi.
Mutluluk sirenleri çalardý
Dururdu zaman treni...
Her molada derin nefeslerde göðün maviliðini görür,
Her uykularda gecenin gizeminde kaybolurdum.
.
.
.
Ve ben...
Diz çökmüþ dualara.
Yalvarýþlardayken...
Gözümün nur-u
Gitme kal !
.
.
.
Ve sen...
Göðün yerle birleþtiði yerde asýlý kalmýþsýn.
Þimdi olmasýn gün batýmý.
Kaybetmek istemiyorum seni.
Bir yara gibi oturma ciðerime.
Hücrelerim hasretken sana.
Kýyýya vuran dalgalarda hüzünlerim kalbime çarpar
Geri çekilirken kaybettiklerim...
Gözlerimde çakan þimþekte acýlarým
Býrak indirsin yaðmurlarýný sessizce.
Terkedersen eðer beni.
.
.
.
Bilki...
Bayrak çekme merasimi ölüme.
ADALETÝN SESÝ
11-8-2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.