DALLAR KURUMUŞ

DALLAR KURUMUÞ
Dolanýp vardým doðduðum topraklara.
Mevsim yaz idi amma otlar kurumuþ.
Ne elmanýn nede ayvanýn dadý kalmýþ
Esmiþ samyeli, dallar kurumuþ..

Açýnca pencereyi eserdi sýlanýn tozu
Þimdi yemeklerin kalmamýþ tadý tuzu
Gene yüreðime kondu ince bir sýzý
Kuþlar konmaz olmuþ gayri dalýna
Sonbahar gibi dallar kurumuþ

Bir susaya, birde köy içine yürüdüm.
Ne eþ kalmýþ nede gavim, gardaþ
Kimi kapýlar kitli, kimi damlarsa yýkýlmýþ
Baðlar kurmuþ, tarlalarsa olmuþ hozan
Meyve vermez oldu, dallar kurumuþ.

Açtým ellerimi mezar mezar dolaþtým
Emmi, dayý, hala, babam hakka yürümüþ
Nolduysa baharda otlarda çürümüþ
Gençliðim geçmiþ amma güzel gün imiþ
Köyüm viran gibi dallar kurumuþ

Hasretin dinmiyor geçse de seneler
Ýçim dolu, gözüm yaþlý dilim söyler
Eþi dostu sordum hani neredeler?
Iþýklar sönmüþ, karanlýk sokaklar
Kuþlar göç eylemiþ, dallar kurumuþ

Sosyal Medyada Paylaşın: