Ýnsan, Enteresan bir varlýk. Deniz gibi, Ne zaman dalgalý, Ne zaman düz, çarþaf gibi, Belli olmuyor. Neye sevinir, Neye tepkilidir belli deðil. Sonuçta insan, Ak dersin kara anlar, Mora turuncu der, Ben özelliðini öne sürer, Þaþýrtýr seni.... Bir gün üzer, Bir gün kederlere bezer, Canýndan bezdirir seni. Sevgiye boðarsýn, Övgüye doymaz. Bir laf olur ki, yere çalar seni, Ýletiþimin, Sürekli ayarda olmasý gerek, Yoksa, ritimde, Sýkýntý... Ýnsanlarla ne çok sýký, Ne de açýk ara olman gerek. Ayarlarýný, Sürekli relaksta tutman gerek.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nasıf acar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.