küçüğüm...

bir ses...
sessizliðin ferd-i yalýný...
duymak istermiydin?
kelimelerin hecesizliðini
ben sana bunlarý yazarken
yalnýzlýðýn kuytu köþelerini
mesken tutmuþtum...

küskündüm,
sadecelere...
uçurtmalar uçmuþtu...
benimkisi yatak altlarýnda...
paramparça...

çocukluðumun kimliði deðiþiyordu.
bir ses arýyordum,
vücudumun kulak arkalarýnda...

hadsizleþiyordum
ardýndan belirli yalnýzlýklar...

midyeleri dinliyordum
denizsiz sokaklarda...
oynamalarýmýn ardýndan...

küçüktüm...
ve gitgide küçülecektim...
ceplerinde kaybolup...
bulama diye ve niyetine...

sesler sadasýzlaþýp kulak memeni
yalayana kadar,
bölüncekti
uykusuz heveslerim...


(DÜÞlerimin Þimalyýldýzý)
unutulan ve unuttuðun bi þey vardý...
ben büyümeyecektim...




Sosyal Medyada Paylaşın: