… Tozunda, topraðýnda dolaþýrým bozkýrda Varýyorum gür akan bir çeþmenin baþýna Veriyorum kahrýmý çeken sudan beygire O çalý çýrpý yerken ben oturdum taþýna!
Ýçiyorum çeþmeden kana kana suyumu Yalaktan da inekler, mandalar ve koyunlar Açtým aþ sepetini anam bilir huyumu Koymuþ domates, peynir, biber, piþmiþ somunlar!
Yakýp ýsýnmak için arýyorum odunlar Kangallarým ürüyor, yel topraðý sürüyor Her gün gelirim ama bitmiyorki sorunlar Daðý, ovayý, gezdim dolaþtým sýr bürüyor…
Daha çocukken derler çýkmýþ talihsiz yangýn Yakmýþ anýlarýmý, almýþ yakýnlarýmý Toz toprakta savrulur, kaderim gibi dargýn Yetim Muhammed hissim, sarar akýnlarýmý…
Kimi gece kâbuslar, acý verir hevesler Ölmüþ gezegen gibi çocukluðumdan beri! Bozkýr yokluk, gittiðim yerde gönlümü diþler Sonra düþerim yine ayný uçurum diri Yok olup gider hayal edip kurduðum düþler…
Çobaným bu bozkýrda Veysel Karani gibi Ne de olsa peygamber mesleði, bol sevgisi Otu, kýr çiçekleri, yaþamamýn sebebi Kul gibi nankör deðil, solar duysa yaslarým…
Aha gelir sürünün sahibi toz üstünde Saðacak hayvanlarý tek kelime etmeden Birazdan yorgunluðu görünecek büstünde! Yine þikayet eder, ona ne var gütmeden Onlara bakýp derim, oku budur derslerim
Hiç kimse mutlu musun diye halim sormadý Saç sakalým karýþmýþ neden deyip yormadý Tek þeklime bakýpta duygudaþlýk kurmadý Bozkýrýn yeli gibi kendi kendime estim…
Sýrrýmý bilselerdi yetim çobaným iþte Yok kalbimi okuyan, hala eden deþifre Bozkýrý bilselerdi, neler sunar hediye Hakký buldum ya demem, “Görsem onlara küstüm…”
Saffet Kuramaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.