Ey hayat makaraný geri sar da Çocukluðuma götür beni. Kýrlarýnda koþup oynadýðým Deresinde yüzdüðüm Hacýveli köyüne Mis gibi kokan tandýr ekmeði kokusuna Götür beni. Ürkek korkarak baþladýðým ilkokuluma Sýrtýmda kilolarca kitap defterle Kilometrelerce yürüyüp gittiðim ortaokuluma Ev kirasýný ödemek için hamallýk yaptýðým Sebze haline lise yýllarýma götür beni. Katar katar trenlerin geçtiði Kars tren istasyonunda olsam þimdi Hayallerimi umutlarýmý göndersem uzaklara Alýn terimi silmeye vakit bulamadýðým Sebze halinde taþýdýðým yükleri hatýrlat bana Çocuk yaþta tanýþtýðým vahþi kapitalizmi Hatýrlat ki geldiðim yeri unutmayayým. Emeðin ne kadar deðerli Emekçinin ne kadar onurlu olduðunu Öðrendiðim yerlerin özlemini Yük trenlerinden çocuk ellerimle Taþýdýðým inþaat demirlerini hatýrlat bana. Baba parasýyla okuduðum üniversite yýllarýna Soðuðunda donduðum Aðrý Eðitim e götür beni.
Belki hiç markalý bir giysim olmadý o zamanlar Hep köhne evlerde geçti öðrencilik yýllarým Ama alýn terinin ve onurun en pahalý erdemler olduðunu öðretti hayat. Ellerimin nasýrla tanýþtýðý o günden beri yönümü dönmüþüm insandan yana onurdan yana emekten yana Baþka bir yol yok ki insan olana.
Ve þimdi O günlere olan özlemimi gidermek için Her hafta Cebeci tren istasyonunda Geçip giden gençliðimi ve hayallerimi Katar katar geçen trenlere taþýtýyorum Geçmiþe olan özlemlerimi gideriyorum Ne çok aný biriktirdiðimi görüyorum Selam olsun aþk olsun o günlere diyorum.
19.08.2021.þirintepe
Sosyal Medyada Paylaşın:
cinitas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.