Sol yanımın sızısı dinmiyor!

Beceremedim iþte!

Ömür son demlerini yaþsa da

Halin dirliðinde, muhabbet zorunlu olsa da



Ne yaptýmsa anlamadan,

Derin sulara dalýp düþünce ufkuna

Sað salim ulaþarak eminliðe hazla bakmadan



Mütemadiyen sürüklendim,

Bir gün kendimi dinlemeyi bilmedim

Ne derlerin vehmiyle ve bir telaþ içinde gittim



Ne hakkýyla sevebildim,

Bilmediðim için sevilmeyi beklemedim,

Yalnýzlýk ayazýyla sevenlere gýptayý nazar ettim



Onlarýn baharý baþkaydý,

Þen þakrak uçuþan kuþlar misaliydi

Yüzlerine açan çiçekler rengârenk kokular gibiydi



Huzur ve sürurun hazzý,

Yamaçlarda asudeliðini koruyan baðdý,

Kalplerinde hissettikleri heyecanlar daha baþkaydý,



Umut onlarýn ilkbaharýydý,

Sevgi yumaðý tohumlar ruhlarýnda aþikârdý

Hiddet, husumet bazen vardý lakin sevgiyle kalkardý



Bir baþkasý için can atardý,

Onun kalbini fethetmek için yola çýkardý,

Vefayý bu manada sorgular, hizmet aþkýyla yanardý



Benim silik duvar köþelerinde,

Düþüncelerim nedamet içinde seyreder,

Hiddetin hali kuþatmasýna bir türlü engel olamazdým



Çaresizliðe sabýr diye bakardým,

Feleðin kulaðýný çýnlatarak sessizce aðlardým,

Neden sürekli mahzunluk yaþadýðýmý anla yanmadým



Vakti saatinde büyüdüm,

Palazlandým kas gücüne de ulaþtým,

Lakin ekmeðin kaygýsýyla toz talaþtan kurtulamadým



Çok erken yarý uykuyla,

Yüzer gram zeytin ve peynir borçla,

Haftalýk alana kadar bakkala rica minnet utana utana



Yesem bir türlü yemesem de,

Kilometrelerce yol yürüyecek olmam aç karnýna

Haydi, hayýrlýsý diyerek, sabrý diðer güne de ekleyerek



Eðitimsizlik ne kadar hazin,

Çocukluk iklimde öðretilmeyince vezin,

Edepsizlik zuhur ediyor þekliyet tavan yapýyor hissedin



Ne kadar çok arzu ederdim,

Benim de hakkýyla bir sevenimim olmasýný,

Hasreti yudumlamasýný, gönül güzelliðini yansýtmasýný



Bizzat yabancý olduðumdan,

Hayatýmý sevgisiz arþýnladýðýmdan,

Kime, nasýl ve ne þekilde aksettirileceðini hiç bilmedim



Sadece tebessüm edebildim,

Kalplerinin serinliðinde yeþeremedim,

Ömrün kalanýnda hazan yapraklarýný halime yakýn gördüm



Lakin bu sýzýyý öyle derinde,

Ruhumun hicran sahifelerinde zikrettim,

Bana öðretilemeyen sevgiyi þimdi kime þikâyet edecektim



Bir gün babam oðlum diyemedi,

Kollarýyla kuþatýp hiç sevdiðini hissettirmedi

Annem tahakküm kimliðinde mütemadiyen hiddeti estirdi



Nisa kimliðinin zarafetini,

Þefkatini hamiyetini, ülfetini hiç göstermedi,

Beþ günlük annesiz kalmanýn sancýsýný halimize acýyla iþledi



Hanenin en küçüðü olmakta,

Þefkatten azade olarak solgunluðu yaþamakta,

Akide yozluðunda soluksuz kalarak darlýkta boðulmakta,



Ýçten bile deðildi zamanýnda,

Her þeyi toparlayýp nizama sokmak isteyince,

Analýk hakký dilleniyor kendi kavlince ve bilinçsizlik halinde



Mükellefiyetin sýnýrlarý bellidir,

Dileyen dilediði kadar hükümran deðildir,

Hukukun gerekçeleriyle nefeslenmek aklýn gereði deðimlidir?



Bilmeden, öðrenmeden,

Vehmederek, tecessüsü öncelemek hardýr,

Ýnsansa adabý muaþeret içinde yegâne hükümlerle yönelmeli



Hislerini nizam içinde tevdi etmeli,

Kime ne söyleyeceðini düþünerek serinlemeli,

Aklýna geldiði gibi esmeyi öteleyerek nefsini de dizginlemeli



Ana analýðýný bilmeli,

Babada nesline gerekçelerini öðretmeli,

Nisa kimliðinde edep azat olursa, kadýn mutlak nizam edilmeli



Aþk edebindir, zarafetindir,

Bedevilikte aþký terennüm etmek zevkidir,

Ruh dirliðinde ebedi olan, kalbi vuzuhun süruruyla yaþmaktýr,



Sahibinde kalarak nur koklamaktýr,

Hak için nefeslerin nihayetinde vuslatý anmaktýr,

Ölümde dirliði yaþayarak kanaati sabýrla mesruriyet duymaktýr







Mustafa CÝLASUN

Sosyal Medyada Paylaşın: