Süsleyi verdin hayatý, Hayatýmý Belki Güzel de deðilsin, Bilemiyorum Yüreðe Sormak lazým Benim görmediðimi O Nasýl görüyor, gördü acaba Yokluðun dahi bir çýra yaktý ise gönlümde Sonsuzluða,
Meçhuliyetin Kollarýnda buluverdim kendimi Zamansýzlýk buymuþ demek Ki, Saati kursam ne gezer Gösterdikten sonra Hep Ertesi, Yokluðunun bir nevi çaresizliði,
Kaldýrýmlar Buz gibi daim, Girmiþler yalnýzlýðýmla kolkola Sanki bir tek dedikolarý Eksik kalmýþ gibi Bitiremiyorlar bir türlü, Özlem Hasret Hicran Acý, Gözlerden Düþmeyen hüznüm Sanki asýlý kalmýþ gibi Kirpiklerimden yokluðuna,
Bilemiyorum Belki de salýncak yaptýlar Sallanýyorlardýr sensizliðimle Bir oraya bir buraya Çömelmiþ Umutlarýn eþliðinde, Umrunda mi ki zamanýn Ha varmýþsýn ha yokmuþsun Ha yokmuþsun ha varmýþým Kýskacýnýn tam ortasýnda...
* Berlin, 29.07.2021 * 🤎
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.