Linç

Linç

içimdeki kara bulutlara
þimþeklerimi çaktýrýyorum
diken gibi bedenimin her yerine batan
kanlý alevleri tutuþturdukça alazlanan
yaðmura dönüþtüremediðim azapta
söndüremediðim yangýnlar

nehirlerim taþýyor damarlarým þiþtikçe
kalbimin demirci körüðü gibi þiþip inmesi
ciðerlerimi sýkýþtýrdýkça sýkan cehennem
anlýmda kabarýyor damla damla üþüþüp
sönük silik yanaklarýmdan akýp
ayakkabýlarýma biriken göl

kendim kendimi asýyorum kendi boynumda
bu muhteþem acýyla zamanýn rüzgârýna
aysýz yýldýzsýz geceleri þafaksýz geçirip
sancýlý gün doðumlarýna doðuyorum
kum saatine kurulu devri daimim
kuþ bakýþý dünya göz bebeklerimde

askýda her þey
askýdayým

Ahmet Coþkun

Sosyal Medyada Paylaşın: