Özledim

Sorma iþte nasýl diye sen gibi özledim seni.
Hani yazýlamayan þiirler vardýr ya gece sancýlarýna gebe,
Hani dilinin ucundadýr da derdini anlatamazsýn ya kâðýtlara.
Sonra. Sonra ilk dizeyi buluþturduðunda kâðýtla,
Yüreðin bir kuþ gibi çýrpýnýr, mutluluktan uçarsýn ya havalara.
Ýþte ben seni o ilk mýsra gibi özledim.
Hani o kýrk mumluk ampullerin aydýnlýðý vardýr bilirsin gözleri kamaþtýran.
Ve aniden söner ýþýklar kararýr her yer kararýr dünyan bir hüzündür baþlayan korkudur saran bedenini. Ýþte tam o çaresizliðin o karanlýðýn içinde kaybolmuþken birden yanar ya ampuller.
Ve ýþýðýn huzuru dolar yeniden içine umut yol alýr tekrar kaldýðý yerden bir baþlangýçtýr bir sevinçtir bir mutluluktur gelen. Ýþte ben seni o ýþýk gibi özledim.
Sorma iþte nasýl diye sen gibi özledim seni.
Özlemi anlatmak kolaydýr özlediðin uzaktaysa eðer. Çünkü özlem uzaktayken güzeldir, kavuþacaðýný düþünerek özlersin.
Ama ben seni gözlerinin ta içine bakarken, gözlerinde kaybolduðumda, Ellerin ellerimde yüreðinin atýþlarý göðüs kafesimdeyken özledim.

Hani sevdalar vardýr bir damla suda boðulur. Ben seni, seninle el ele okyanuslarý geçerken özledim.
Ben seni gardan hareket eden bir trenin ardýndan ya da limandan demir alan bir geminin ardýndan ya da son kez gözlerine bakýp yaðmurlu bir akþamüstünde bir yolcu terminalinde otobüse binerken ardýndan mendil sallarken deðil. Ben seni vedalar ve ayrýlýklarýn ötesinde bir tren düdüðünde bir gemi sireninde ve otobüs kornasýný her duyduðumda özledim.
Sorma iþte nasýl diye sen gibi özledim seni.

Hani çýlgýnca seviþmeler vardýr tenin tene, terin tere karýþtýðý. Sonrasýnda yastýk altý sohbetler ve kaçamak gülüþler vardýr yakýlan son sigarada.
Sonrasýnda delice özlemek ve yaþanmýþlýklarýn düþü vardýr beklemelerde.
Ben seni sabahýn bakirliðinde melek yüzünü izlerken uykunun en masum yerinde yüreðinle seviþmeyi özledim

Aþklar vardýr yaþanan, umutlar vardýr ortak bir yaþamýn paydasý
Sonra umutlarýn meyveleri vardýr yarýnlarda. Tozpembedir aþk çatýsýnýn altýnda cümle duygular. Ben seni aþkýn ötesinde umudun en yücesinde beklentilerin uzaðýnda hayatýn en pembesinde özledim.
Sorma iþte nasýl diye sen gibi özledim seni.

Ýnsanlar var yüreðinde nice sevdalarý olan. Bir akþamüstünde güneþin batýþýnda, ayýn denize düþen aksinde, yaz akþamlarýnýn ýlýk meltem rüzgârýnda, ya da gecenin koyu karanlýðýnda gökyüzündeki yýldýzlarda ararlar özlediklerini.
Ya gözlerdir yýldýzlarda asýlý olan, ya kokusudur meltem rüzgârýyla gelen, ya da denizdeki yakamozdadýr yârin tebessümü. Sonrasýnda þiirlerdir yârin üstüne yazýlan ve bir güvercin kanadýnda salýnan mektuptur özlemleri.
Ben seni güneþin doðuþundan batýþýna kadar özledim
Ben seni karanlýðýn en koyu yerinde sabahýn ilk alacasýnda özledim
Ben seni yazdýðým mektuplarý sana okurken özledim.
Ben seni gökyüzündeki yýldýzlar kadar özledim
Ben seni her adýmda yaklaþýlan umut kadar özledim
Ben seni her anýmda her saniye yanýmdayken olsan dahi özledim
Ben seni aldýðým her nefeste özledim
Benden bir an uzaklaþtýðýnda ben ölürüm.
Ölüler özleyemez ki bebeðim…
Sorma iþte nasýl diye CAN gibi özledim seni… ben seni gecenin bu saatinde de degil gecenin gündüzün her saatinde özledim en çok da gecenin yalnýzlýðýnda özledim

Ya sen,
ya sen,
ya sen ????

Sevgi adýna verilmiþ sözlerimiz var dý demi ???
Münire Çevik
Sosyal Medyada Paylaşın: