İnsan

Biraz büyüyüp de kesince aklý
Hýrs ile dünyaya sarýlýr insan
Bilmez ki her cevher özünde saklý
Diyardan diyara sürülür insan

Bir güzel düþünce gönül yoluna
Sever de alemin düþer diline
Dokunur gözleri zülfün teline
Gönülden gönüle vurulur insan

Yükselip çýkýnca kýrký zamanýn
Teklemeye baþlar çarký dümenin
Vurunca teline aþký kemanýn
Kaderi kederle karýlýr insan

Bir yandan eserken ayrýlýk yeli
Sýrtýna takýlýr hasret çengeli
Solarken usulca bahçenin gülü
Gülün dikenine darýlýr insan

Sokaklar duysa da naralarýný
Kimse dönüp sarmaz yaralarýný
Beyaza baðlayýp karalarýný
Eðilmiþ belinden kýrýlýr insan

Bir asi çocukken koþtuðu yerde
Deðirmen döndükçe çalýnýr derde
Ve bir gün kapanýr sonuncu perde
Beyaz bir çaputa dürülür insan

Gider omuzlarýn þatafatýnda
Kutsal bir mabedin tahta atýnda
Uzun bir uykunun saltanatýnda
Gururla bir tahta kurulur insan

Ve bir gün gelip de her þey susunca
Gök þahit olup da yer konuþunca
Yeniden bedenle ruh buluþucunca
Bir sonsuz hayatta dirilir insan...
Sosyal Medyada Paylaşın: