Sabah vaktine az kalmýþtý kalktým,
Penceremi açtým derinlere daldým,
Her kez uyurken bir ben mi kaldým,
Kendi kendime söylendim durdum,
Neden? Ýnsanlýk böylesine sessiz,
Düþünmüyor sonunu keyfini çatýyor,
Bedenlerini yaþama kendisini zincirlemiþ,
Akýllarý durduran zehirli manalarý içmiþ,
Gölgeler kýyama kalkar, Bedenler zincirlenmiþ,
Nefisler gözlere perdelenmiþ, engellenmiþ býrakmýyor,
Akýl içinde Beyin bile Rabbini tespih ediyor,
Ýnsan Hakkýn Üstüne örtü çekmiþ baþ eðemiyor,
Doðudan esen rüzgâr esti yüzüme,
Beni tokatladý, kendine gel dercesine,
Öyle ya her kez iþlediðinin hesabýný,
Verecek Mahþer gününde Rabbine,
Þimdi gir içeriye doðruca çeþmeye,
Abdest almalý hazýrlýk yapmalý,
Elleri yüzleri baþlarý ayaklarý
Yýkamalýki onun huzuruna çýkmalý
Gün aydýnlanmadan ise secdeye varmalý,
Dünya evrende bir nokta,
Dev kayalarýn yanýnda bir karýnca,
Dönüyor da dönüyor rotasýnca,
Surlarýn çalýnmasýný bekliyor,
Vaat edilen kýyamet kopunca,
Düþünüyorum! iþte bende böyle çýldýrmýþçasýna,
Sabah oldu iþte yine gün aydýnlandý,
Zamaným aktý aklým mahzunlaþtý,
Gösterilen rüyalarým böylesine yazdýrdý,
Bir gün bensiz bedensiz sabah olacak,
Ama biliyorum ki bu insanlýk yüzünden,
Çok fýrtýnalar afetler musibetler kopacak,
Çýlgýnca zehir akan nehirlerden,
Tevhit ehli ancak kendisini kurtaracak..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.