Bir tekne kýyýya yanaþýrken Baþýn önünde, hüzünlü adýmlarla Uzaklaþýyordun kýyýmdan, sen hissettirmeden O an, yanaklarýndan sýzan Ýki damla göz yaþýn vardý ki Onlarý içime akýttýn, sen bilmeden
Ben asla aðlayamam Aþk benden uzaklaþýrken Nedense hep böyleyim Kalbim ateþlerde yanarken
Cebimde, mendilim de vardý aslýnda Gözlerinden akan iki damlayý silip, affet beni, diyebilirdim Tutkun olduðumda, tutuk oluyorum iþte Ne aklým, ne kalbim hükmedemiyor birbirine Aþk yaðmurunda sýrýlsýklam ýslanmýþým ben
Ve bana "hayatýn anlamýný" sormuþtun ya hani Anlamsýz bir hayata hiç sevda yüklenir mi Yükü sevda olana hiç hayatýn anlamý sorulur mu
Cahit Fýkýrkoca 10.08.2021, Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
cfikirkoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.