Benden Gidiyordun

demir almýþtý beyaz yelken limandan
yolculuk baþlamýþtý
sabah erken tan yeri aðýrmadan
masmavi denizlere açýlýrken hayallerim,
hüzünlü yýllarla
veda etmiþtim geçmiþime,
mendil sallayaným yoktu arkada...
kanatýyordun
kalbimi söylediklerinle
yara açmýþtýn yüreðime...
umutsuzdum
fýrtýna kopuyordu gönlümde,
daðlar tipi boran,
fýrtýnalar kapanmayan yara kalbimde,
kýrmýþtýn
yeþile açan umutlarýmý acýmasýzca
kýrmýþtýn beni,
anlatamamýþtým kendimi sana ,
anlamadan hayal kurdun yaþanmamýþlara
alev alev yanan biçare gönülden
kor kor dökülen küller ,
karýþýrken sonbahar yapraklarýna ,
deli deli esen
rüzgarla seviþiyordu semada bulutlar,
dalýndan kopan çiçek
muratsýz boyun bükmüþtü ölüme,
sevgiye yoðrulan umut,
hayat suyuna hasret kalmýþtý ayazda,
dað baþýnda yalnýzlýða
direnen sevda çiçeðim solmuþtu,
sensizliðe dayanmayan
yüreðim paramparça olmuþtu içinden...
giderken kalbime býraktýðýn
hediye sandýðýný açtým itinayla,
özlem hasret ve ayrýlýk uzanmýþtý musalla taþýna ,
cemaat
cenaze namazýmýzý kýlýyordu
veda etmeden,
umud bohçamý toplamýþ senden gidiyordum ebediyen,
senden gidiyordum ebediyen...

3 Aralýk 2019 Almanya / Hayriye Aygül
Sosyal Medyada Paylaşın: