İç sesi.

Bir saðýma baktým,
Bir de soluma ,kimseler yok,
Yalnýzlýk’mý desem,
Kimsesizlik mi ,?
Yani duygu seli,

Annesizlik babasýzlýk,
Özlemi ve ya düþüncesi,
Huzursuzum, sýkýlýyorum,
Ama neden diye?
Kendime soruyorum?

Ben benle konuþan yol alan,
Cevap versene bana iç sesi.
Kafamda yankýlar,
Kendine gel,silkelen ,
Haydi toparlan, neþelen,

Arka arkaya nidalar,
Ama nedense,
Ýçim içimi kemiriyor,
Gönlümde fýrtýna,
Gözyaþý gelmiyor,

Ama Sanki,
Akýyor çaðlayan.
Ama nereden?
Bilmiyorum ki,

En iyisi ýþýklarý kapatmak,
Yatmak uyumak,
Ama,
Mümkünümü !
Belki’de her þeyi,
Ebediyen unutmak ?

Unutmak mý dedim?
Olmaz ki !
Var olmamak demek,
Silinip gitse HER þey
Ben beni bilememek,
Hayýr bu hiç olmaz,
Katlanamam,
Kendi yokluðuma,
Varým ben,

Böyle düþününce,
Sanki rahatladým,
Biraz,
Esenlik rüzgarý,
Geldi sanki gönlüme,
Ýçimdeki fýrtýna az bir dindi,

Ama! nedense,
Düþüncelerime
Kilit vuramýyorum,
Öyleyse çare,
Yalnýzlýktan çýkmalýyým,

Haydi öyleyse,
Güzelce bir Abdest
Rab’bine yönel ve secde,

Ara verdim!
Ve yaptým dediðini?
Neler saçmalamýþým,
Bunlarý ben mi yazmýþým?
Ýç sesimle irtibatý kesiyorum,
Sanki!
Beni boþluða sürüklüyor,
Ama! yine seslenirse,

Artýk!
Çare nedir biliyorum,
Ama !ama !
Tamam yahu,
Yorulmadýn mý bir kes sesini.

Sanki sadece ben konuþuyorum kendi kendime
Öyleyse ben mahallenin delisi,siz olun velisi...
Sosyal Medyada Paylaşın: