Kimlere dost demiþiz... Hangi göçüklere, Dað diye dayanmýþýz. Öyle, kimlere güvenmiþiz, Aðzý zehirli yýlanlarý, Göðsümüzün sýcaklýðýnda Uyutmuþuz. Bilmeden... Oysa ki, Kime dostluk etmek gerek, Tanýmadan, Ýnsanýn sýcak yüzüne, Aldanmýþýz... Bir yanýmýzý, Kime emanet etmek gerek, Düþünmemiþiz. Repliklerini iyi ezberlemiþ, Ucuz bir gösteriye, Gözü kapalý Ýnanmýþýz. Ýçindeki hasetliklerin, Zirve yaptýðýný görmemiþiz. Yüce daðlar gibi dayanmýþýz. Sonsuz güvenmiþiz, Kimse içinde bir þey tutamýyor... Kusuyorlar her þeyi... Hasetlik zehirleriyle, Altüst ediyorlar sevgimizi... Oysa ki biz, Merhametine sýðýndýðýmýz, Dilimizden düþürmediðimiz, Dualarýmýzda, Uykularýmýzda, Kalbimizde yer etmiþ.... Sevgilinin dostluðuna, Kapýlanmýþýz....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nasıf acar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.