RENKLER

Mutluluk iþte böylesine ince bir çizgide bazen...
Bir anda yýldýz gibi parlarken insanýn tepesinde
Bir anda yok oluveriyor kus misali...

Ýyi ve kötü!
Melek ve seytan!
Hep karsý karsýya...

Seytan dürtüyor, melek dur diyor.
Melek hep iyilik olsun istiyor,
Seytan, insanýn aklýna birkez düstü mü gitmek bilmiyor.

Mutluluk,

O cok sevdiðin adam mý demek acaba?
Yoksa çocukken oynadýðýn oyunlar mý?
Nerede baslar hüznün sýnýrý
Ve nerede biter mutluluk sen istesen de istemesen de.

Hayatýn renkleri vardýr.
Beyaz, mavi, kýrmýzý.
Umudun beyazý, denizin mavisi, ayný zamanda huzurun,
Tutkunun kýrmýzýsý ve daha birçogu...

Hayatinizin renkleri soldumu hic,
Benim zaman zaman soldu
Elsiz kolsuz kaldým.
Yine de yazmayý býrakmadým.

Renkler soldu bir bir
Aa ben yine de aynaya hiç seytanýn dürttüðü gibi bakmadým.
Elsiz kolsuz kaldým
Ama sevgisiz hiç kalmadým
Yüreðimi burup ellerime koydular usulca...
Ama ben yüreðimden askýmý söküp br kenara koymadým.

Simdi ýlýk bir esinti, havada yaðmur ve toprak kokusu...
Ses tonunda sadece kendimi buldugum bir solist fonda,
Gözümde bir damla ha aktý ha akacak,
Önümde anlamsýzca doldurulmayý bekleyen kaðýtlar,
Yüzümde sebebini bilmediðim bos bir tebessüm
Renkler yol aldýlar sýrayla yüreðimden
Ve ben azimle cýkmaya cýlýsýyorum bu zorlu yokusu bir kez daha...
G.D. 2005


Sosyal Medyada Paylaşın: