EY İNSANOĞLU

Ey Ýnsanoðlu,
Bir senin mi bu dünya?
Hiç bitmedi içindeki hýrs.
Doymuyor nedense gözün?
Kýrar, esirgemezsen sözün...

Ey Ýnsanoðlu,
Ekersen tohumu ürün veririm.
Dal olur, gölge olur meyve veririm.
Gül olur bahçende huzur veririm.
Ama nedense elinde ateþ...
Yetmedi mi yaktýðýn canlar...

Ey Ýnsanoðlu,
Bak etrafýna bak þu ormana...
Sana manzara, hayvanlara yuva..
Utanmadan kýyýyorsun hep cana..
Sonra da hayvan diyorsun baþkasýna...

Ey Ýnsanoðlu,
Yaradan sana teslim etmiþ doðayý.
Sen deðiþtin siliyorsun hatýrayý...
Biz gidelim, geride kalsýn çorak toprak..
Birgün piþmanlýkla arayacaksýn dalýmý..
Gölgen olmayacak artýk yaprak.

Ey Ýnsanoðlu,
Garip Þenol derki:
Sanma yanýna býrakýr Yaradan.
Görmüyormusun kan akýyor yaradan.
Hesabý sorulur elbet bu emanetin.
Ýstersiyorsun hem renklendirelim hayatý.
Hem bize zehrediyorsun bu hayatý..

Sosyal Medyada Paylaşın: