Bir vapur, Limandan kalkýyordu. Buruk bir gülümseme, Ve gözlerimde yaþ kalýyordu,
Evet, bir vapurdu kalkan, Ýnsafsýzca ayrýlýyordu. Yüreðimi daðlayýp bu limandan, Ayrýlýðýn mührünü vuruyordu, Belkide farkýnda olmadan,
Giden sadece vapur mu? Yoksa öbür yaným mý? Sormayýn artýk bana, Mevsimlerden kýþ mýydý, bahar mý?
Ve vapur kalktý, Acý bir siren sesiyle, Gözlerim yavaþça kapandý, Konuþmak ne mümkün, ne kelime, Baharýmýn çiçeði, Güle güle git, güle güle...
Açtým gözlerimi, Yoktu artýk ayrýlýk vapuru, Ne martýlar oluyordu. Ne de deniz ruhuma teselli, Soruyordum kendi kendime, Kalmak mý zordu, yoksa gitmek mi?
Ey hain vapur! "Gitme dur!" demeliydim. Sevdiðimi belki de son kez, Bir daha söylemeliydim.
Kim verecek artýk, Boþ kalan ellerimin hesabýný, Kim verecek, Yaþla dolan gözlerimin hesabýný Sýzlayan yüreðimin, Ve çöken dizlerimin hesabýný, Oysa hep baþarmýþken, Ayakta dimdik kalmayý,
Madem ki gidiyorsun, git! Mutlu kal hep oralarda! Her gecenin sonu aydýnlýk, Aydýnlýðýn sonu gece olsa da,
Giderken bir dua kalbimde, Derinden ve sessiz, Eðer seninde, bensiz, Yaþayacaðýný bilseydim Yüreðimi ellerimle çýkarý Sana verirdim.
ALÝ ELBEYÝ DENÝZLÝ - 2004 Sosyal Medyada Paylaşın:
alielbeyi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.