BAKIŞLAR VE AÇISI

Ýnsan vardýr kenafir, dardýr bakýþ açýsý.
Gönle girmesin bilmez, fikri sabit yapýsý.
Ýnsan var yürek safir, parlar gönül sýrçasý.
Ýnsafsýz hýrslý olur, çalýnýr mý kapýsý?..

Tepeden esen yelin havasýndan geçilmez.
Kül mü taþýr , toz mudur karasýndan seçilmez.
Heyulaya ölçü yok, elbet urba biçilmez.
Kibir desteksiz tavan , korunur mu yapýsý?..

Hizmetin deðeri yok, ters düþerse fikire.
Kalpte inanç olmazsa dil uðrar mý zikire?
Güzel þeyler olmaz ya, olmuþ gibi kikire.
Üretilenler elin , yok emeðin tapusu.

Komþuda iki eþek, bir tanesi hacizli.
Hatip olmuþ þakýyor kelimeler vecizli.
Bakýþlarý felfecir, tacizli mi tacizli.
Hece hece san’attýr , parýltýlý takýsý.

Ýlerlemek ne mümkün; karanlýk, çýkmaz sokak.
Sindirilmiþ beyinler , yerinde sayar, korkak.
Tarihinden ibret al etrafýna þöyle bak.
Adaletli olur mu kurallarýn katýsý?

Bakýþlar ve açýsý ýþýnlara gebedir.
Kenardaki kör nokta görüþe engebedir.
Hakký zayi edenin yönleri en dibedir
Kör olmaya gerek yok, durum içler acýsý.


Emine Balý Oðuz






Sosyal Medyada Paylaşın: