VİCDANIN SESİ

Þiirler yazmak için edebiyata ne gerek !
Yetmezmi bir tutam acý ve biraz merhamet,
Sevdayý yazmak için bir kalem mi gerek,
Yetmez mi gönüle kazýyýp, yüreðine söylemek,

Bitmiþ tükenmiþ artýk kalmamýþ duygular,
Ayaklar altýna sermiþler sevdalarý insanlar,
Kimi parasýna, kimisi malýna aþýklar,
Kýrmýzý halý gibi, üzerinde gezip dolaþýyorlar,

Zirvenin  en ucra köþesinde kalan yanlýz çiçek,
Sana sesleniyorum !
Koparýlmamýþ ve koklanmamýþsýn,
Ben seni anlatmak istiyorum þiirlerimde ,
Çünkü asýl sevda senin içinde ve senin özünde,


Baþka nasýl anlatýlýr ki duygular ve sevdalar,
Duvarlara mý anlatayým, delimi sansýnlar,
Þimdi çiçekler taþlar duyar artýk þiirlerimi,
Biri filiz verir belki topraðýma,
Diðeri zaten gelecek baþ ucuma,

Unutmadým aslýnda uçan kuþlarý,
Yerdeki böcekleri ,
Onlarýda anlatýcam her þiirimin kýtasýnda,
Þait lazým aslýnda, canýmý taþýyan ruhuma,
Çünkü terk edecek bu beden gelecek eceli,
Gidip sarýlacak bir gün, beyazlar içinde topraða,

Ýhanet bile hiçbir zaman terk etmiyor iþte,
Ne canda ne de cananda,
Dikenler bile güllerin dalýnda,
Þimdi kime masum diyelim,
Merhamet yoksa bir insanýn vicdanýnda,

#düþüneninsanerckose#





Sosyal Medyada Paylaşın: