ZAVALLI MEHMEDİN DELİ DOLU SEVDALI YILLARININ HİKAYESİ..

Mehmedin o sevdasý bir otobüste baþlamýþtý
o gün arkadaþý,O daim sana bakýyor demiþti
artýk baþkasýný görmüyor,peþinde koþuyordu
okul yolunda iken dönüp bakýþlarý bir olurdu
yazýk her gün uzaktan görmeye,doyamýyordu.

birgün balkonu boþ evininde perdeler yoktu
çook üzülmüþ onlarý komþularýna sormuþtu
komþularý onlar dün Ankara göçtü dedilerdi
ertesi gün semtini öðrenmiþ,yola düþmüþtü
iþin garibide,otobüste,yol boyu gözü yaþlýydý.

evini öðrenmiþ her gün o park da bekliyordu
o da seviyor bu park da yanýma gelir diyordu
bakýþlarý gülümsemesi hiç boþ deðil diyordu
garip,arkadaþýnýn yerinde de, onu bekliyordu
Ona söyler de, gel çook hüzünlü der diyordu

hep oralarda garibin gözleri daima yaþ dolardý
bir gün acýmasýz ayrýlýk rüzgarý þiddele esmiþti
mehmedi ve sevdiðini bilinmez yerlere atmýþtý
atýk,ne yol ne park ne ümit ne hayaller kalmýþtý
O bilinmez,Mehmedin gözü daim yaþlý kalmýþtý
mehmetin ömrü Onsuz çok çok acýklý geçmiþti.

ABDULKERÝM KAYA.Arþivimden .05.08.2021.ANKARA.




Sosyal Medyada Paylaşın: