RUHUM

RÛHUM

Bu acý bir baþka, bir baþka Rûhum
Kayboldu sürûrum, kayboldu þûhum
Ayaklar altýna düþtü gurûrum
Sabýrda, kahýrda dost oldu bana

Paramparça yürek, gönül virane
Akýl sürgünlerde; deli divâne
Gülüm; dikenini eder bahane
Kederde, elemde post oldu bana

Ne hatýr biliyor, ne ahde vefa
Beni yaktý.. Kendi; sürüyor sefa
Umuduna kandým, binlerce defa
Sevgide, sevdada dert oldu bana

Neme lazým dedim, dedim olmadý
Kaderden tokatý, yedim olmadý
Ömrüm senin dedim, verdim olmadý
Ezâda, cefâda þart oldu bana

Ayyuka yükselen feryatlarýmý
Duymadýn seherde nidalarýmý
Secdeyle buluþan gözyaþlarýmý;
Akýttým; yâkuttan taht oldu bana

Kuyudan Mýsýr’a götüren Allah
Saraydan zindana gönderen Allah
Yusuf’un yüzünü güldüren Allah
Rabbimin hikmeti baht oldu bana

Kalbim fýsýldýyor, kalem yazýyor
Heceler aðlýyor, þiir sýzlýyor
Þair; sensizliði yazamam diyor
Dilimde, kalbimde pert oldu bana

Sana aþýk olmak ne güzel Rûhum
Sana sevdalanmak ne güzel Rûhum
Seninle var olmak ne güzel Rûhum
Adýnda, þanýnda vird oldu bana

M. Fatih
www.m-fatih.de
Sosyal Medyada Paylaşın: